Κρίση

"Μη κρίνετε δια να μη κριθήτε. διότι με οποίαν κρίσιν κρίνετε θέλετε κριθή και οποίον μέτρον μετρείτε θέλει αντιμετρηθή εις εσάς. (Ματθ. ζ' 1, 2)

Όλοι μπορούμε να αντιλαμβανόμαστε αυτά που γίνονται γύρω
μας και να μπορούμε να καταλάβουμε αν κάτι είναι καλό ή κακό.
Αυτό όμως που δεν μπορούμε να κάνουμε είναι να καταδικάζουμε τον άνθρωπο και όχι την πράξη.

Πάντα επηρεαζόμαστε  από τα γεγονότα που συμβαίνουν στη ζωή μας και η αντίδρασή μας δεν είναι πάντα η καλύτερη.
Δεν μπορούμε λοιπόν να ξέρουμε τι έχει συμβεί στον καθένα και έτσι να τον κρίνουμε από αυτό που βλέπουμε. 

Π.χ. συναντάμε κάποιον άστεγο μπροστά μας και μας ζητάει να του δώσουμε κάτι και να τον βοηθήσουμε. Αμέσως θα νιώσουμε ότι αυτός ο άνθρωπος θέλει να μας εκμεταλλευτεί. Θα τον περιφρονήσουμε και θα τον διώξουμε. Ποιός όμως ξέρει αν αυτός θέλει να μας εκμεταλλευτεί και ότι δεν έχει πραγματική ανάγκη;

Πως βλέπουμε εμείς.
"Και είπε ο Κύριος προς τον Σαμουήλ. Μη επιβλέψης εις την όψιν αυτού, ή εις το ύψος του αναστήματος αυτού, επειδή απεδοκίμασα αυτόν. διότι δεν βλέπει ο Κύριος καθώς βλέπει ο άνθρωπος. διότι ο άνθρωπος βλέπει το φαινόμενον, ο δε Κύριος βλέπει την καρδίαν." ('Α Σαμ. ις' 7)

Όταν ο Σαμουήλ ο προφήτης του Κυρίου πήγε για να χρήσει βασιλιά έναν από τους γιους του Ιεσσαί βλέπει πρώτο τον μεγαλύτερο, γιο του τον Ελιάβ και είπε:
" βεβαίως έμπροσθεν του Κυρίου είναι ο κεχρισμένος αυτού."
(Ά Σαμ. ις' 6)
Όμως ο Κύριος σκεπτόταν διαφορετικά. Δεν είχε επιλέξει τον μεγαλύτερο και είπε στον Σαμουήλ να μην βλέπει στην ομορφιά του ούτε στο ύψος του γιατί δεν είναι αυτός.

Και όταν πέρασαν όλα (σχεδόν) τα παιδιά του Ιεσσαί, και λέω σχεδόν γιατί κανένας δεν είχε σκεφτεί τον Δαυίδ που ήταν έξω και έβοσκε τα πρόβατα. ΑΥΤΟΝ όμως ο Θεός είχε εκλέξει. Τον πιο μικρό και τον πιο ταπεινό. Ποιος από μας θα το περίμενε;

Βλέπουμε λοιπόν οτι εμείς κρίνουμε το φαινόμενο και πολλές φορές κάνουμε λάθος, ο Κύριος όμως ποτέ δεν κάνει λάθος γιατί βλέπει μέσα στην καρδιά μας.

Άλλη περίπτωση είναι να κρίνουμε χωρίς επιείκεια ξεχνώντας ότι και μεις έχουμε κάνει πολλά λάθη στη ζωή μας. "Επειδή πάντες ήμαρτον και υστερούνται της δόξης του Θεού" (Ρωμ. γ' 23)

Πως κρίνουμε εμείς.
Οι γραμματείς και οι φαρισαίοι έφεραν στον Ιησού μια γυναίκα που την έπιασαν να μοιχεύει και θέλοντας να την λιθοβολήσουν ρώτησαν τον Κύριο τι λέει. Χωρίς να του αποκρίνεται ο Κύριος έγραφε στη γη.

Όταν όμως εκείνοι επέμεναν τους είπε:
" Όστις από σας είναι αναμάρτητος πρώτος ας ρίψη τον λίθον επ' αυτήν" (Ιωαν. η' 7)
Εκείνοι, μας λέει ο λόγος του Θεού άφησαν τις πέτρες και άρχισαν να παραιτούνται από τον πιο μεγάλο ως τον πιο μικρό έχοντας ελεγχθεί από την συνείδησή τους. "Εκείνοι δε ακούσαντες, εξήρχοντο εις έκαστος, αρχίσαντες από των πρεσβυτέρων έως των εσχάτων. και έμεινε μόνος ο Ιησούς και η γυνή ισταμένη εν τω μέσω." (Ιωαν. η' 9)
Σίγουρα  και εκείνοι θα είχαν κάνει πράγματα για τα οποία θα ντρεπόντουσαν.

Βλέποντας μια κατάσταση στους γύρω μας ας μη βιαζόμαστε να κρίνουμε και να καταδικάσουμε την ώρα που ο ίδιος ο Θεός, ο κρίνων ζώντας και νεκρούς, συγχωρεί και ελευθερώνει τον άνθρωπο από τις αμαρτίες.
"Ανακύψας δε ο Ιησούς είπε προς αυτήν. Γύναι που είναι εκείνοι οι κατήγοροί σου; δεν σε καταδίκασεν ουδείς; Και εκείνη είπεν. ουδείς, Κύριε. Και ο Ιησούς είπε προς αυτήν. Ουδέ εγώ σε καταδικάζω. Ύπαγε και εις το εξής μη αμάρτανε." (Ιωαν. η' 14)